Duivelskrassen
kennen we vooral van kerken die in
natuursteen
gebouwd zijn.
Ook bij andere soorten gebouwen zijn ze soms te vinden, hetgeen het zoeken
naar een allesdekkende verklaring bemoeilijkt. Eén van de verklaringen
gaat ervan uit dat het door het krassen verkregen poeder gebruikt werd als
- bijvoorbeeld - 'tandpasta'.
Soms worden ook duivelskrassen in baksteen gevonden worden, het baksteenpoeder
lijkt toch heel wat minder geschikt voor inwendig gebruik. Daarom liggen
bij baksteenkrassen andere verklaringen meer voor de hand: verveling of
het scherpen van een puntig voorwerp, zoals de bij de
slijpholte in natuursteen.
Zeker wanneer de krassen
zich naast de ingang van een boerenschuur bevinden, hoeft niet gezocht te
worden naar populair-religieuze verklaringen.
De lengte van de krassen in een bakstenen gevel gaat de maat van de baksteen meestal niet te boven:
kennelijk was mortel in het poeder minder gewenst, terwijl bij het slijpen het gruis in de
voegen nauwkeurig werken bemoeilijkte.
Heel anders van karakter zijn de
slijpsporen
van het wetten van messen: daarbij
wordt een groot oppervlak van de muur enigszins afgeschuurd.
Tekst: Jean Penders (11-2009). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
 baksteen.jpg)
